Skorpion AT-99 (ang. AT-99 "Scorpion" Gunship lub skrótowo Scorpion, na'vi. Kunsip) - śmigłowiec bojowy krótkiego zasięgu i szybkiego reagowania. Niezwykle zwrotna, jednomiejscowa platforma bojowa, używana przez ZPZ głównie podczas eskorowania wahadłowców Walkiria oraz do wykonywania misji bliskiego wsparcia lotniczego (CAS) w okolicach Piekielnych Wrót i kopalni. Podobnie jak SA-2 Samson napędzany jest on dwoma wirnikami tunelowymi w układzie Kamowa.
Historia
Na początku XXII wieku terroryści i różne bojówki zyskały dostęp do broni elektromagnetycznej (EMP), będącej w stanie zniszczyć wszystkie urządzenia elektroniczne w promieniu swojego działania. To nowe zagrożenie, będące zabójcze dla dronów bojowych i innych platform bezzałogowych, wymusiło na ZPZ rozpoczęcie poszukiwań nowego, załogowego pojazdu, zdolnego przeciwstawić się EMP. Jedynym wyjściem były maszyny załogowe; broń EMP niszczy obwody drona, jednak człowiekowi nie jest w stanie nic zrobić. Wybór padł na model z zakładów Atom Tech - AT-99 Scorpion. Maszyna idealnie nadawała się do celów ZPZ, stosunkowo prosta, załogowa konstrukcja czyniła z niej wymarzonego kandydata na nową platformę bojową.
Na przestrzeni lat powstało wiele odmian i wersji tej maszyny, w tym wersja morska, walki elektronicznej, stricte szturmowa oraz bliskiego wsparcia, wyposażona w dodatkowe zasobniki rakiet niekierowanych.
Budowa
Uzbrojenie
Dwa Skorpiony w strefie zakłóceń atakują wrogie odziały.
Główne uzbrojenie Scorpiona znajduje się dwóch masywnych zasobnikach umieszczonych za kabiną pilota, zdolnych unieść 8 pocisków Hellfire i 10 19-pociskowych (łącznie 190 rakiet) wyrzutni rakiet TK-411 WAFAR (Obszarowych Lotniczych Rakiet Niekierowanych). Prócz tego AT-99 jest uzbrojony w dwa karabiny 12,7 mm oraz dwa elektryczne działka Gatling 7,62.
AT-99 Scorpion wyposażony jest w system IFF (Identifiction Friend or Foe), który pozwala mu na szybką identyfikację celu i blokuje omyłkowe strzały do swoich. Komputer przelicza trajektorie pojazdów, rakiet oraz pocisków i na tej podstawie tworzy trójwymiarowy model pola bitwy z uwzględnieniem ruchów innych pojazdów ZPZ. Dawniej, w XX wieku, helikoptery szturmowe wymagały dwuosobowej załogi, ponieważ jedna osoba nie była w stanie jednocześnie pilotować, obserwować pole walki, namierzać celu i strzelać. Ten problem rozwiązał jednak IFF który pozwala na łatwe, proste i skuteczne prowadzenie ognia nawet przez jedną osobę, zajętą w tym czasie pilotowaniem.
Niestety IFF oraz system namierzania odległościowego przestają działać w strefie zakłóceń Unobtanium. Pilot zmuszony jest wtedy celować według zwyczajnych kamer termalnych i atakować cele tylko w zasięgu wzroku, starając się nie trafić innej maszyny. M.in. dlatego Scorpiony nie atakują luźno rozproszone, lecz w grupach po 2-3 maszyny, co uniemożliwia przypadkowe trafienie innego helikoptera.
Systemy nawigacyjne
AT-99 fabrycznie wyposażony jest w system nawigacyjny VOR, jednak na maszynach operujących w trudnym terenie, bądź na np. lotniskowcach montowany jest dodatkowy system ILS. Do nocnych misji Scorpiony posiadają system FLIR (kamery na podczerwień), wykorzystujący instalację czujników na dziobie. Niestety, większość systemów nawigacyjnych przestaje działać po wlocie w strefę zakłóceń i wymagane jest wtedy nawigowanie według VFR.
Napęd
Artystyczna wizja AT-99, z wyszczególnioną budową kadłuba.
Skorpion przygotowuje się do ataku. Dobrze widoczne jest jego masywne uzbrojenie, podwieszone pod belki węzłowe, oraz vine-strike-i na natarciu wirników.
Jednostką napędową AT-99 jest turbina Twin Magnussen KE-76 zasilająca dwa przeciwstawne silniki ceramiczne, połączone wałami korbowymi z dwoma zestawami przeciwbieżnych śmigieł, zamontowanych w kanałowych osłonach pod kątem 8 stopni względem kadłuba. Na Ziemi, skorpiony osiągają prędkości rzędu 200 mph, jednak na Pandorze ich maksymalna prędkość (VNE) wynosi jedynie 140 mph (prędkość użytkowa oscyluje wokół 100 mph) i może być przekroczona jedynie podczas nurkowania.
Toksyczna atmosfera Pandory z dużą zawartością siarkowodoru wymusza częste przeglądy systemu napędowego, chociaż Twin Magnussen KE-76 jest jedną z najwytrzymalszych turbin lotniczych na Pandorze. Na Ziemi jest ona już lekko przestarzała, jednak w tych warunkach nie radzą sobie żadne nowsze konstrukcje (poza tym jest to mniejszym obciążeniem dla zakładu stereolitograficznego).
Scorpion, choć jest już przestarzały, bardzo dobrze radzi sobie w środowisku Pandory. Gęstsza atmosfera planety i mniejsza siła grawitacji pozytywnie wpływają na jego właściwości manewrowe i lotne, jednak powietrze Pandory stawia o wiele większy opór, zmniejszając prędkość maksymalną pojazdu. AT-99, podobnie jak większość pojazdów końca XXI wieku posiada jedną poważną wadę konstrukcyjną. Przy awarii bądź zniszczeniu jednego z dwóch wirników występuje asymetria ciągu, mogąca powodować niekontrolowany ruch wirowy, zazwyczaj kończący się katastrofą (Niestety pilot nie posiada katapultowanego fotela). Tendencja ta łagodzona jest przez stosowanie balistycznych ceramicznych i kompozytowych nanorurek węglowych, montowanych w pierścieniowych osłonach wirników. Służą one zmniejszeniu podatności wirników na działanie czynników trzecich, w tak złożonym środowisku, jakim jest Pandora (np. zwisających pnączy, bądź lian). Dodatkowo na przednich powichrzeniach wirników i kadłuba montowane są specjalne ostrza (ang. vine-strike) służące do cięcia pnącz, zwisających na drodze maszyny (podobne instalacje można znaleźć również na Samsonach).
Siła nośna jest zwiększana, bądź zmniejszana przez zmianę kąta natarcia każdej z 6 łopatek, poruszanych przez silniki zamontowane na ich zewnętrznych końcach. Skok śmigła jest kontrolowany przez tradycyjny dżojstik, obsługiwany przez lewą rękę pilota. Prędkość obrotu wirników jest stała i kontrolowana przez komputer pokładowy. Pilot używa przepustnicy jedynie w strefie zakłóceń, choć zazwyczaj pozostaje ona zablokowana w pozycji ok 85% tj. mocy przelotowej. W bojowych lub awaryjnych warunkach możliwe jest uzyskanie 120% ciągu, jednak wirniki zbliżają się wtedy do prędkości dźwięku (w atmosferze Pandory), co skraca żywotność całego układu napędowego na skutek wibracji.
Kabina pilota
Podstawowym elementem umożliwiającym wykorzystywanie Scorpiona na Pandorze jest system podtrzymywania życia. Wykorzystuje on standardowe butle z tlenem i filtry, jednak w przeciwieństwie do np. Samsonów utrzymuje ciśnienie ok. 0,35 - 0,4 Psi, co w wypadku dekompresji umożliwia trochę dłuższą możliwość działania bez maski.
Przypisy
- ↑ Według "Tajnego raportu" prędkość ta wynosi 500 km/h.