Łączność nadświetlna - błyskawiczny sposób łączności wykorzystywany przy kontakcie ZPZ na Pandorze z Ziemią.
Do niedawna fizycy twierdzili, że nie da się przesłać informacji z szybkością większą niż prędkość światła, ponieważ zaprzeczałoby to teorii względności Einsteina.
Kiedy jednak w XX wieku zaczęto dokładniej badać cząstki subatomowe, takie jak protony, neutrony i elektrony, odkryto, że nie zachowują się one zgodnie z prawami fizyki newtonowskiej. W celu wyjaśnienia ich osobliwego zachowania rozwinęła się nowa gałąź fizyki zwana mechaniką kwantową. Gdy dwie cząstki są "splątane", pomiar na jednej z nich wpływa natychmiastowo na drugą bez względu na odległości między nimi.
Austin McKinney, fizyk z Broadlawn Institute, odkrył na początku XXII wieku sposób pozwalający na kontrolowanie w czasie rzeczywistym stanu kwantowego splątanych ze sobą cząstek. Mimo tego, że splątana cząstka przyjmuje właściwy stan raz na 10 000 prób, McKinney opracował wysoce wydajny system kodowania korygujący błędy, pozwalający na transmitowanie danych z szybkością 3 bitów na godzinę. Koszt transmisji to 7500 dolarów za przesłanie jednego bitu danych.
Przesłanie tego zdania (75 liter) kosztuje zatem około 4 500 000 dolarów.
Bibliografia[]
- Maria Wilhelm, Dirk Mathison: Tajny raport o świecie Pandory. Warszawa: Amber, 2009 ISBN 978-83-241-3604-9 s. 174-175